Wat de gloednieuwe dirigent Susanna Veerman in korte tijd tot stand heeft gebracht met het Rijnlands Mannenkoor Vox.Humana grenst aan het onwaarschijnlijke. Of je het geloven wil of niet, in dit kerstconcert géén plechtige Intrada met kaarsjes, geen Herderkens of Wellecome, geen religieuze entertainster, niets van dit al. Daarvoor in de plaats vurig alert orgelspel van Gerrie Meyers, stukken die je iets te vertellen hebben als Bruckners Festkantate zurWèihnacht met een klein geselecteerd koor. En wat nog het meest opvalt is de totale verandering,van uitvoeringspraktijk.

Hield Sander van Marion van fluweel, donzigheid, lang aangehouden zoemzels, bij Veerman staan transparantie, tempo, veelkleurigheid, alerte inzetten, korte heldere slotnoten hoog in het vaandel. Dat vergt wat van die mannen, En als je dan ziet met hoeveel toewijding ze dat doen, dan is daar maar één zin voor: hoed af voor dirigent en koor! Wat een vrouw tegenover al die mannen kan bewerkstelligen!

Niettemin toont Susanna Veerman veel respect voor haar voorganger Van Marion door nogal wat bewerkingen van zijn hand op het programma te zetten; want ook hij heeft op zijn manier ruimschoots zijn sporen verdiend. Dat Veerman in één seizoen nog niet dat resultaat krijgt wat zij zich voor ogen heeft, is logisch. Voor de pauze loopt nog niet alles even lekker, maar aan details merk je de verandering. De hele zangstijl is niet meer met een romantische saus overgoten. De muziek, noten, maat, tempo moeten voor zichzelf gaan spreken, Bij benadering klinkt het koraal uit BachsCantate 'Herz und Mum!, und Tat und Leben' als weleer, maar ook hier weer verraden de details de vernieuwing; hoe inzetten worden neergezet, hoe de laatste toon goed gedoseerd. uitzingt. Bontje houdt zich met fraai pianospel op de achtergrond, terwijl homogeniteit en klankkleur hier als vanouds zijn.

En wat toch altijd weer leuk en sfeervol is, dat zijn die prachtige oude intieme volksliedjes zoals het Franstalig 'Quittez Pasteurs (herders, verlaat Uw kudde)' en het 'Cantique de Noël, die frank en fris zonder tierelantijnen ronddansen.

In Tsjaikovsky's Notenkrakerssuite bewerkt voor quatre mains brengt vooral het eerste deel de swing in het samenspel van Bontje en Veerman. Het Arpeggio Trio doet aardig zijn werk in begeleiden en zelfstandig samenspel, maar om nu te zeggen wat spannend of wat. mooi gespeeld, nou nee! Hoboist Han Kapaan is bepaald saai in de zo melodieuze Bach cantate, het loopt zonder intentie, zonder kleuring, als een machientje de 'pijp' uit. De twee solisten, vooral de (mezzo)sopraan Margreet Roest in de Alt Rhapsodie van Brahms, zorgen voor afwisseling. Roest zingt intens maar met een te groot, onnatuurlijk vibrato, jammer. Bij de samenzang mag er een volgende keer best een tweede stem uit het koor bovenuit jubelen; een beetje extra room is wel lekker.