Kerstconcert Vox Humana verdient niet de schoonheidsprijs
Kerstbomen en lichtkronen in de sfeervolle Marekerk bieden een fraai
decor voor het concert van Vox Humana onder leiding van Susanna Veerman.
Er
is gekozen voor een evenwichtig programma waarin koor- en instrumentale
werken afgewisseld worden met Bijbelteksten, die zonder opsmuk luid en
duidelijk worden 'gezegd' door Haro Hielkèma.
Wat
minder geslaagd is het liedrepertoire zelf; dat heeft bepaald zijn ups
en downs. Bij aanvang, wanneer het licht dooft creëren Susanna's mannen
een intieme sfeer met het meerstemmige, prachtig homogeen gezongen
'Stille nacht, heilige nacht'. Ook het minder bekende
'Gabriel's
message' van Ashley Hall, in een bewerking van Veerman, klinkt
bijzonder. De bassen benaderen de bourdon van een doedelzak, waarboven
de andere stemmen zich verrassend ontwikkelen, eindigend in een schone
open harmonie.
Samen met fluit, harp, hobo en piano zingt Vox Humana het 'Magnificat'
van Healy Willan. Bariton Sinan Vural krijgt hier de voorzangersrol, die
de sfeer van Gregoriaanse muziek in een Russisch Godshuis oproept; waar
Vox Humana sterk en adequaat op reageert.
Fluitregisters, die organist Wim Does opentrekt, geven 'Kom ga met ons
naar Bethlehem' een zilve-
ren
randje. In het tweede couplet komen de tenoren voor het eerst voor het
voetlicht. Als een kleurrijke explosie steekt Vox Humana spatgelijk van
wal in het 'Glory to God', haarscherp gedirigeerd door Veerman.
Stralend, uit volle borst zingend zet het koor Händels 'Glory to God in
the Highest' en 'Hallelujah' in vuur en vlam.
Echter ... er zijn ook liederen die de schoonheidsprijs niet verdienen.
Blijf af van het schitterend getoonzette 'Jauchzet frohlocket' uit het
Weihnachtsoratorium van Bach! In deze primitieve bewerking valt er niets
te juichen, rommelt men zich door meerstemmigheid heen. Ook die
(voortdurend) bloedernstige gezichten passen niet bij deze intens
vreugdevolle muziek. Nee, dat hele blokje had wat mij betreft mogen
worden ingewisseld voor pittige Christmas Carols. Natuurlijk
hoeft ' A way in a manger' niet te stuiteren, maar zo sloom als het nu
klinkt kan niet de bedoeling zijn. Onder dat kribje moet een luchtig
klein wolkje hangen dat the little Lord in slaap wiegt.
Zo
lijkt mij 'For unto us a Child is born' ook bij uitstek géén koorwerk
voor mannen. De toon moet licht, zilverig zijn; elke frase moet veren,
dansen. Nou dat doet het niet; helaas!
Zo'n klein ensemble bij een kerstconcert doet het overigens heel goed.
Piano en orgel binden samen, hobo en trompet scheppen vrolijkheid, harp
en fluit de perfecte pastorale sfeer.
Lidy van der Spek
Leidsch Dagblad 18-12-2015 |