Twee recensies van het kerstconcert 2005

Vox Humana neemt toehoorders mee op een reis langs drie verschillende landen

Muziek/recensie

Concert: Kerstconcert door het Rijn­lands Chr. Mannenkoor Vox Huma­na.

Gehoord: 17/12 Stadsgehoorzaal, Leiden.

'Kom ga met ons naar Bethlehem', zingt Vox Humana als opening van het kerstconcert. De reis naar Bethlehem is lang en voert misschien wel over de hele aarde. In dit concert wor­den er drie verschillende landen uitgelicht. Dirigente Susanne Veerman leidt het koor in een rijke selectie van werken respectievelijk naar Frankrijk en via een omweg langs Rusland weer terug naar Nederland. Het boeiendst zijn zondermeer de werken van de diverse Fran­se componisten. In het Kyrie uit de Messe Solen­nelle van Gounod komt direct een opvallende kwaliteit van het koor Vox Humana naar vo­ren: het sobere, donkere stem­geluid. Door de zorgvuldige uit­voering krijgt deze muziek een lieflijke, lichte gedemptheid. De vredige sfeer die traditioneel toch aan een kerstconcert ver­bonden is, bloeit hier uitermate fraai op. Ook het Sanctus en de Cantique de Jean Racine van Fauré krijgen de bij deze muziek passende mild­heid mee.

  Dirigente Susanne Veerman werkt deze muziek genuanceerd uit en weet de voor componist Fauré kenmerkende combinatie van noblesse en recht-toe-recht-aan melodieën buitengewoon goed te treffen. De ingehouden klank van het koor valt sterk op naast de soliste Margaret Roest (sopraan). Haar stem en articulatie zijn helder én indringend. Opgewekt en heldhaftig zingt ze 'Noel Nouvelet'. In 'Noël pour l'amour de Marie' blijkt ze daarnaast ook over een zacht en meer intiem register te beschikken. Hemels klinkt haar inzet in 'Panis Angelicus' van César Franck. Ook in 'Jésus chez les Bretons' zingt ze helder, intens en met een prachtig vibrato. Het is schitterend zoals het mannenkoor zich als een gedempte krans om haar stem heen legt.

Hoewel het donkere, ingehouden timbre een bijzondere kwaliteit van Vox Humana is, maakt het koor toch een minder geïnspireerde indruk dan in eerdere optredens. Dat geldt zeker voor de Russische liederen. De klank is mooier is zelfs sprake van een diep, koperen geluid onder de oppervlakte, maar de liederen krijgen desondanks weinig vaart mee. Ze worden een beetje houterig gezongen, waardoor de meeslepende, weidse doorleefdheid, die toch typerend is voor de Russische zang, achterwege blijft.

  Dan volgen de Nederlandse liederen. Alsof we thuisgekomen zijn, ontmoeten koor, soliste en publiek elkaar in een gezamen­ijk ‘'Komt allen tezamen’ en ‘Ere zij God’. Na een reeks liedren over het kerstverhaal vormt Kerstlied opus 3 van Johan Winnubst een ontroerende afsluiting van een gedenkwaardig concert. Margaret Roest bereikt een fraaie sereniteit en achter haar werkt het koor toe naar een glorieuze slotregel. Het is mooi om met dit Nederlandse lied Bethlehem te bereiken.

  Maarten Baanders

 Leidsch Dagblad 19-12-2005