Tintelend voorjaar bij Vox Humana
Mannenkoor RCM Vox Humana o.l.v. ,
Susanna Veerman. m.m.v. Julian Hartman (bariton), Wim Does (plano),
Tineke van Geuns {fluit}, Douwe van der Meuten (hobo), Wouter van
Diepen (klarinet) en Ad Murck (trompet).
Gehoord: 25-4-2009, Hooglandse
Kerk, te Leiden
Dirigent Susanna
Veerman heeft alle kinderziektes achter zich gelaten, een hoogst
persoonlijk stempel gedrukt op het in alle opzichten tintelende
Voorjaarsconcert van Vox Humana. Want niet alleen is dit mannenkoor
met sprongen vooruitgegaan, zingt het homogener, kleurrijker,
ritmisch, strakker, vitaler, ook de instrumentale begeleiding van
slechts vijf musici verrast en verlevendigt dit vocale optreden meer
dan ooit. Immers, niet de kwantiteit (soms een ratjetoe van
instrumenten) maar de kwaliteit brengt schoonheid aan ‘t licht.
Door dit vijftal {mét het koor} wordt echt muziek gemaakt,
spetterend, smeulend, smachend!
Allereerst hulde
aan de pianist Wim Does, die als eerste de koorzang vitaal,
maatvast, swingend muzikaal begeleidt. Dan Ad Murck, die heroïsch
martiaal, maar ook heerlijk huilerig de hele Hooglandse Kerk aan
zijn voeten krijgt, met al of niet gedempte trompet. Of scherp en
uitbundig in samenspel met f1uit, hobo en klarinet. Deze laatste
drie blazers verraden eveneens vakmanschap, muzikaliteit én
speelpret. Zo klinkt het eerste allegro uit het trio in C van
Beethoven a1s een speels en springerig volksliedje met staccato
stuiterende melodielijntjes in fraai contrast met lange legatozinnen
die juist extra diepgang krijgen.
En wat deze keer
ook indruk maakt is het afwisselende en originele. programma. Waarop
o.a. het bijzondere werk “Landerkennung” van Grieg, voluit bruisend,
lyrisch door Vox Humana gezongen. In “Die Nacht” van Schubert -in
een bewerking van Krumbàcher- laat Veerman horen waar ze voor staat;
voor een .ingetogen dynamiek, voor zuiverheid en veerkracht.
Ook de vocale
solist zorgt voor louter luistergenot. Bariton Julian Hartman zingt
met hart en ziel, beeldend tot de laatste noot. Hij articuleert
uitstekend, heeft een voordracht die je meetrekt naar wonderland. Of
naar slavenland waar “Nobody knows tbe troubles I've seen” met
niettemin een onvoorwaardelijk Godsvertrouwen. Hartmans stem mengt
zich voorbeeldig in de koorklank die soms vol en uitdagend is, dan
weer zo zilverlicht als een visje, als een spartelende Forelle
(Schubert).
A capella, zonder
steun van begeleiding, weet Vox Humana evengoed stand te houden. Zo
is de meerstemmigheid in Mozarts “Abendruhe”' zuiver en sfeervol.
Kort en krachtig is dan de dynamische pulse op elke syllabe in
Brahms' “In stiller Nacht”. Even gaat de ritmiek een eigen,
ongecontroleerd leven leiden m Gounods “Soldatenkoor”. Maar in
“BattIe hymn of the Republic” hopt het ritme gestaag en eensgezind,
gaan alle sluizen open in John Brown’s baby, glory hallelujah,
zwiert de trompet als een lange wimpel door de stralende koorzang
van Vox Humana; Vive la Veermanl
LIDY VAN DER SPEK
Leidsch Dagblad
Op YouTube is een korte opname van dit concert te zien.
Klik op :
http://www.youtube.com/watch?v=X8uR7zvrZp8 |
Uit de Oegstgeester Courant van 29 april 2009
Mannenkoor Vox Humana brengt de lente
Voor heel wat Oegstgeestenaren is Rijnlands mannenkoor Vox Humana
geen onbekend gezel schap.
Het grote koor telt niet alleen plaatsgenoten, maar ook vele
bewonderaars. Zo kwamen zaterdagavond jl. de uitvoerenden en de
genieters bijeen in de Hooglandse Kerk in Leiden waar een
lenteconcert plaatsvond dat klonk als een klok met, na de pauze,
veel fortissimo.
Door Antoon Koch
Een verrassing was de aankondiging dat oud-dirigent Sander van
Marion aanwezig was om de begeleiding op het uit 1565 stammende
orgel van Peter de Swart, dat uitgebreid werd door orgelbouwers
Hagerbeer in 1637, op zich te nemen. Saillant detail bij dit alles
was dat de verwarming in de kerk niet mocht branden wegens de
invloed daarvan op het orgel. Dirigent Susanne Veerman, die diverse
koren onder haar directie heeft, hield Vox Humana stevig in de hand.
Het eerste gedeelte van het kooroptreden bevatte het prachtige 'Landererkennung'
van Edward Grieg, waarmee het koor krachtig en ritmisch het publiek
direct pakte. Werken als 'Die nacht', 'Standchen' en 'Die Forelle'
van Schubert met op de voorgrond bariton Julian Hartman riepen
romantische sferen op. Wat niet aan het geheel ontbrak, waren
Negro-spirituals als het ritmische 'He is the Lily of the valley'.
Na de pauze was het de tijd voor de grote koorwerken waaronder het
prachtig gezongen monnikenkoor uit Verdi's opera 'La forza del
destino', het pelgrimskoor uit Wagners opera 'Tannhäuser' en het
soldatenkoor uit Gounods opera 'Faust'. Vooral dit laatste bracht
veel fortissimo teweeg. Ook hier bevatte het optreden moderne werken
als Simon & Garfunkels 'Bridge over troubled water' en het zeer
bekende 'My Way' van Paul Anka. Voor de muzikale begeleiding zorgden
Wim Does (organist, pianist), Tineke van Geuns (dwarsfluit), Wouter
van Diepen (klarinet), Douwe van der Meulen (hobo) en Ad Murk (
trompet). Indrukwekkend was het optreden van bariton Julian Hartman.
Zoals in zijn vertolking van 'Vous qui faites l'endormie', ofwel
serenade 'Méphistophélès' uit Gounods opera 'Faust'. Het plezier van
de zanger straalde af op het publiek. Maar ook moderne werken kwamen
aan bod tijdens de vertolking van Theolonous Monks 'Round midnigt'
door trompettist Ad Murk. Een kostelijk jazzy moment. Het concert
werd besloten met 'The Battle Hymne of the Republic'. Dit werd zo
enthousiast ontvangen dat, na een staande ovatie, een herhaling niet
kon uitblijven.
|